دارد باران می بارد

و داغ تنهایی ام

تازه می شود!

 

نگو که نمی آیی

نگو مرا همسفر دشت آسمان نیستی

از ابتدای خلقت

سخن از تنها سفر کردن نبود

قول داده ای

بازگردی

 

از همان دم رفتنت

تمام لحظه های بی قرار را

بغض کرده ام

و هر ثانیه که می گذرد

روزها به اندازه هزار سال

از هم فاصله می گیرند

 

نوشته شده در سه شنبه 88/10/15ساعت 5:36 عصر توسط sadaf نظرات ( ) |